Zwei architektonische Rivalen schlagen es aus
Zwei architektonische Rivalen schlagen es aus
Die Welt nach dem 24. Februar ist wirklich anders. Die unaufhaltsame geopolitische Logik von heute ist, dass sich Amerikas Aufmerksamkeit woanders hinwendet, und die Welt sieht schwächere USA.
Niemand scheint sich sicher zu sein, warum Biden diese Reise in den Nahen Osten unternimmt. Es ist ein Mysterium. Sicherlich nicht für den Applaus daheim: Die Leichentücher von Jamal Khashoggi und Shireen Abu Akleh wirbeln dunstig um die US-Delegation und lassen sie zittern. Biden wird sogar in den unterstützendsten US-Zeitschriften wegen des Risikos für die Sicherheit von Journalisten geröstet, das mit jeder Versöhnung mit MbS verbunden ist.
Biden kommt nicht für die Palästinenser. Vielmehr bringt er ein kleines Geschenk für „Israel“ mit – nämlich, dass er die Palästinenser so gut er kann ignorieren wird. Es geht auch nicht darum, eine arabische Nato zu gründen (die Golfstaaten wollen die Beziehungen zum Iran aufrechterhalten). Und es ist nicht einmal für das Öl: Die VAE werden ihm nicht einmal ein einziges zusätzliches Barrel geben, und die Saudis vielleicht nur 100.000 oder 150.000 zusätzliche Barrel pro Tag (und selbst das wird gegen OPEC+-Staaten verrechnet, die die Quote unterversorgt haben). .
Ein Neurologe sagte mir einmal, dass unser Gehirn wie ein jungfräulicher Wald ist. Anfangs sind Gras und Blumen überall unter den Bäumen. Und dann wandert ein Reh hindurch und geht weiter. Ein weiterer folgt und ein weiterer, und alle folgen der Spur, die der erste Hirsch gelegt hat. Es wird zu einem ausgetretenen Pfad. Diplomatie ist so.
Vor zwei Jahrzehnten wurde eine Clean Break-Strategie entwickelt, die besagt, dass die USA mit den Monarchen der Region befreundet sein und sie unterstützen müssen, um gegen die säkularen sozialistischen arabischen Staaten vorzugehen, um „Israel“ sicher zu machen. Und alle US-Präsidenten haben dieselbe Spur durch den Wald verfolgt. Nichts ändert sich – es wird nur ein neuer Name für ein „neues“ arabisches Bündnis gegen den Iran gefunden.
Und so macht Biden den Waldspaziergang. Aber dieses Mal geht es mehr darum, „Raum zu besetzen“ in der Region: Die Monarchen herumzualbern, um dafür zu sorgen, dass dieser „amerikanische Raum“ Russland verweigert wird.
Heute gibt es in Washington diese Sorge, dass die russische Sphäre zu verlockend aussieht. Und es gibt Grund zur Sorge (sogar Josep Borrell gibt es zu): Der Westen hat es auf dem G20-Außenministergipfel in Bali völlig versäumt, die BRICS-Staaten und die großen Akteure des globalen Südens zu zwingen, Russland wegen der Ukraine zu isolieren und zu sanktionieren. Sie versuchen es immer noch: Indien und Saudi sind jetzt im Visier. Die chinesische G20-Auslese betonte jedoch, dass Jaishankar Wang Yi mitgeteilt hatte, dass „Indien weiterhin seine strategische Autonomie und eine unabhängige Position in internationalen Angelegenheiten wahren wird“. Indien hat den USA auch mitgeteilt, dass es sich an keinem Projekt beteiligen wird, um zu versuchen, den Preis für russisches Öl zu begrenzen.
Die Amerikaner verkaufen ihre regionale Sicherheitsarchitektur (basierend auf der Polarisierung um den Iran herum). Aber Russland hat eine Alternative.
Die SCO-BRICS-Architektur unterscheidet sich von der der Amerikaner. Es sieht eine Architektur vor, die nicht von fremden Mächten gelenkt wird, sondern eine, in der ihre Teilnehmer Eigentümer sind. Russland und China beharren auf diesem Punkt. Und es soll inklusive sein.
Die Welt nach dem 24. Februar ist wirklich anders. Die unaufhaltsame geopolitische Logik von heute ist die, dass sich Amerikas Aufmerksamkeit woanders (auf China) hinwendet. Und die Welt sieht ein schwächelndes Amerika.
Der Harpers-Titel dieses Monats ist erstaunlich: Harpers Declares 'It's Over' - The 'American Century' Is Gone. Außerdem sagt es es, ohne das De-rigueur-Fragezeichen. Es stach eine Meile hervor, noch bevor Harpers diesen Titel herausbrachte: Vergleichen Sie die kindischen Eskapaden der G7 mit dem handwerklichen Verhalten, das auf dem BRICS-Gipfel bewiesen wurde.
Vor diesem Hintergrund wägen alle den Lauf der Geschichte ab. Wenn Krieg vermieden werden soll, ist eine Sicherheitsarchitektur erforderlich. Und die russische Initiative ist gerade deshalb attraktiv, weil sie den Iran einbezieht. Der Iran ist Mitglied der SCO und ein Bewerber um BRICS. Saudi-Arabien, Bahrain und Katar sind ebenfalls Kandidaten für die SCO, und Saudi-Arabien wurde eingeladen, den BRICS beizutreten. Ägypten und Syrien haben sich um den SCO-Beobachterstatus beworben und die Türkei ist Dialogpartner. Es genießt also bereits die Grundlage der Architektur.
Und wenn wir hinzufügen, dass die SCO bereits eine Sicherheitsdimension und eine starke wirtschaftliche Dimension in der Eurasischen Wirtschaftsgemeinschaft besitzt, die mit der „Gürtel und Straße“-Initiative verknüpft ist, wird die nördliche Architektur überzeugend.
Diese Woche gab der Iran die Fertigstellung der ersten Frachtlieferung bekannt, die von St. Petersburg über den Nord-Süd-Transportkorridor abflog. Es führte durch den Hafen Anzali am Kaspischen Meer und den iranischen Hafen Bandar Abbas nach Bombay.
Diese neue Strecke, die innerhalb eines Jahres auf Hochgeschwindigkeit ausgebaut werden soll, reduziert sowohl die Transportzeiten als auch die Kosten drastisch. Indien hat gerade die Rupie zu einer Handelswährung gemacht, und der Iran hat ein Interbanken-Clearingabkommen mit Russland unterzeichnet. Wir sagen voraus, dass es der Golf sein wird, der sich dreht – Dreh- und Angelpunkt im Handel mit Indien und Asien.
Die Ereignisse bewegen sich wi Versand. Ist es dann ein Wunder, dass Team Biden zurück ist, um zu versuchen, die Beziehungen zu festigen? Wird das Ergebnis von Team Biden in der Region so anders sein als das Ergebnis bei den G20, das Josep Borrell so entmutigt hat?
[ ... Dies ist ein Auszug von Alastair Crooke in AL-MAYADEEN... ]
🇬🇧 Two architectural rivals slug it out
The post-24 February world truly is different. The inexorable geopolitical logic today is that of America’s attention turning elsewhere, and the world sees a weaker US.
No one seems sure quite why Biden is making this trip to the Middle East. It is a mystery. For sure, it's not for plaudits at home: Jamal Khashoggi and Shireen Abu Akleh’s shrouds swirl mistily around the US delegation, giving it the jitters. Biden is being roasted even in the most supportive US journals for the risk to the safety of journalists implicit in any reconciliation with MbS.
Biden comes not for the Palestinians. Rather, he comes bearing a small gift for "Israel" – which is that he will ignore the Palestinians, as best he can. Nor is it to inaugurate an Arab NATO (Gulf states want to retain ties to Iran). And it's not even for the oil: The UAE will not give him even a single extra barrel, and the Saudis, maybe just an additional 100,000 or 150,000 barrel per day (and even that will be set against OPEC+ states that have undersupplied to quota).
A neurologist once told me that our brains are like a virgin wood. Initially, grass and flowers are everywhere beneath the trees. And then a deer wanders through and passes on. Another follows on, and another, and all follow the track laid by the first deer. It becomes a deeply trodden path. Diplomacy is like that.
Two decades ago, a Clean Break strategy was produced that said the US must be friends with – and support - the region’s monarchs against the secular socialist Arab States to make "Israel" safe. And US Presidents all have hued to that same track through the wood. Nothing changes -- just a new name is found for a ‘new’ Arab alliance against Iran.
And so Biden is doing the walk in the wood. But this time it’s more about ‘occupying space’ in the region: Jollying along the monarchs to make sure that this ‘American space’ is denied to Russia.
There is today in Washington this worry that the Russian sphere looks too enticing. And there is cause to worry (even Josep Borrell admits it): The West, at the G20 Foreign Ministers summit in Bali, utterly failed to force the BRICS plus major Global South players to isolate and sanction Russia over Ukraine. They are still trying: India and Saudi are in their sights now. However, the Chinese G20 readout highlighted that Jaishankar had conveyed to Wang Yi that “India will continue upholding strategic autonomy and an independent position on international affairs”. India also has told the US that it will not participate in any project to try to cap the price of Russian oil.
The Americans are peddling their regional security architecture (based on polarisation around Iran). But Russia has an alternative.
The SCO-BRICS architecture is different from that of the Americans. It envisages an architecture that is not directed by outside powers, but one in which its participants have ownership. Russia and China are insistent on this point. And it is intended to be inclusive.
The post-24 February world truly is different. The inexorable geopolitical logic today is that of America’s attention turning elsewhere (to China). And the world sees a weakening America.
This month's Harpers title is astonishing: Harpers Declares 'It's Over' - The 'American Century' Is Gone. What’s more, it says it, absent the de rigueur question mark. It stood out a mile even before Harpers came out with this title: Compare the childish antics of the G7 to the workmanlike conduct evidenced at the BRICS Summit.
Against this background, everyone is weighing the course of history. If war is to be avoided, some security architecture is necessary. And the Russian initiative is appealing precisely because it includes Iran. Iran is a member of the SCO and an applicant to BRICS. Saudi Arabia, Bahrain and Qatar are applicants to the SCO too, and Saudi Arabia has been invited to join the BRICS. Egypt and Syria have applied for SCO observer status and Turkey is a dialogue partner. So it already enjoys the basis of architecture.
And, if we add that the SCO already possesses a security dimension and a powerful economic dimension in the Eurasian Economic Community that links to the Belt and Road Initiative, the northern architecture becomes compelling.
This week Iran announced the completion of the first shipment of cargo departing from St Petersburg via the North-South Transport Corridor. It passed through the Caspian Sea port of Anzali and the Iranian port of Bandar Abbas to Bombay.
This new route, which is planned to be upgraded to High Speed within one year, both cuts transport times – and costs - dramatically. India has just made the rupee a trade currency, and Iran has signed an interbank clearing agreement with Russia. We predict that it will be the Gulf that pivots -- pivots in trade to India and Asia.
Events are moving wi th dispatch. Is it then any wonder that Team Biden is back to try to shore up relations? Will Team Biden’s outcome in the region be so different from the outcome at the G20 that so dis-spirited Josep Borrell?
[ ... This is an excerpt from Alastair Crooke in AL-MAYADEEN... ]
🇹🇷 İki mimari rakip onu dışarı attı
24 Şubat sonrası dünya gerçekten farklı. Bugünkü amansız jeopolitik mantık, Amerika'nın dikkatinin başka yerlere çevrilmesi ve dünyanın daha zayıf bir ABD görmesidir.
Biden'ın Ortadoğu'ya bu geziyi neden yaptığından kimse emin değil. O bir gizem. Elbette, evdeki alkışlar için değil: Jamal Khashoggi ve Shireen Abu Akleh'in kefenleri, ABD delegasyonunun etrafında puslu bir şekilde dönüyor ve onu tedirgin ediyor. Biden, ABD'nin en destekleyici dergilerinde bile, MbS ile herhangi bir uzlaşmanın zımnen gazetecilerin güvenliğine yönelik riskten dolayı öfkeleniyor.
Biden Filistinliler için gelmiyor. Bunun yerine, "İsrail" için küçük bir armağanla geliyor - yani elinden geldiğince Filistinlileri görmezden gelecek. Bir Arap NATO'sunu başlatmak da değil (Körfez ülkeleri İran'la bağlarını korumak istiyor). Ve petrol için bile değil: BAE ona tek bir ekstra varil bile vermeyecek ve Suudiler, belki günde sadece 100.000 veya 150.000 varil (ve hatta bu, kotaya yetersiz tedarik yapan OPEC+ devletlerine karşı belirlenecek) .
Bir nörolog bir keresinde bana beyinlerimizin bakir bir ağaç gibi olduğunu söylemişti. Başlangıçta, ağaçların altında her yerde çimen ve çiçekler bulunur. Ve sonra bir geyik dolaşır ve geçer. Bir diğeri onu takip eder, bir diğeri ve hepsi ilk geyiğin açtığı yolu takip eder. Derinden yürünmüş bir yol haline gelir. Diplomasi böyledir.
Yirmi yıl önce, ABD'nin "İsrail"i güvenli kılmak için bölgenin hükümdarlarıyla laik sosyalist Arap Devletlerine karşı dost olması ve desteklemesi gerektiğini söyleyen bir Temiz Mola stratejisi üretildi. Ve ABD Başkanlarının hepsi tahtanın içinden geçen aynı yola renk kattı. Hiçbir şey değişmiyor - İran'a karşı 'yeni' bir Arap ittifakı için sadece yeni bir isim bulundu.
Ve böylece Biden ormanda yürüyüş yapıyor. Ama bu sefer daha çok bölgede 'yer işgal etmek'le ilgili: Bu 'Amerikan alanı'nın Rusya'ya verilmediğinden emin olmak için hükümdarlar arasında şakalaşmak.
Bugün Washington'da, Rus küresinin çok çekici göründüğüne dair bir endişe var. Ve endişelenmek için bir neden var (Josep Borrell bile bunu kabul ediyor): Bali'deki G20 Dışişleri Bakanları zirvesinde Batı, BRICS'i ve büyük Küresel Güney oyuncularını Rusya'yı Ukrayna üzerinden tecrit etmeye ve yaptırım uygulamaya zorlamada tamamen başarısız oldu. Hâlâ deniyorlar: Hindistan ve Suudi şimdi gözlerinin önünde. Bununla birlikte, Çin G20 okuması, Jaishankar'ın Wang Yi'ye “Hindistan'ın stratejik özerkliği ve uluslararası ilişkilerde bağımsız bir pozisyonu korumaya devam edeceğini” ilettiğini vurguladı. Hindistan ayrıca ABD'ye Rus petrolünün fiyatını sınırlamaya çalışmak için hiçbir projeye katılmayacağını söyledi.
Amerikalılar (İran çevresindeki kutuplaşmaya dayalı olarak) kendi bölgesel güvenlik mimarisini pazarlıyorlar. Ancak Rusya'nın bir alternatifi var.
SCO-BRICS mimarisi Amerikalılarınkinden farklıdır. Dış güçler tarafından yönlendirilmeyen, ancak katılımcılarının sahip olduğu bir mimariyi öngörür. Rusya ve Çin bu noktada ısrarlı. Ve kapsayıcı olması amaçlanmıştır.
24 Şubat sonrası dünya gerçekten farklı. Bugünkü amansız jeopolitik mantık, Amerika'nın dikkatinin başka yerlere (Çin'e) çevrilmesidir. Ve dünya zayıflayan bir Amerika görüyor.
Bu ayın Harpers başlığı şaşırtıcı: Harpers 'Bitti' - 'Amerikan Yüzyılı' Gitti. Dahası, diyor, kesin soru işareti olmadan. Harpers bu başlıkla çıkmadan bir mil önce göze çarpıyordu: G7'nin çocukça maskaralıklarını BRICS Zirvesi'nde kanıtlanan ustaca davranışla karşılaştırın.
Bu arka plana karşı, herkes tarihin akışını tartıyor. Savaştan kaçınılacaksa, bazı güvenlik mimarisi gereklidir. Ve Rus girişimi, İran'ı da kapsadığı için kesinlikle çekici. İran, SCO üyesi ve BRICS'e başvuran bir ülkedir. Suudi Arabistan, Bahreyn ve Katar da SCO'ya başvuranlar ve Suudi Arabistan BRICS'e katılmaya davet edildi. Mısır ve Suriye, ŞİÖ gözlemci statüsü için başvurdu ve Türkiye bir diyalog ortağıdır. Bu yüzden zaten mimarinin temeline sahiptir.
Ayrıca, Kuşak ve Yol Girişimi'ne bağlanan Avrasya Ekonomik Topluluğu'nda ŞİÖ'nün zaten bir güvenlik boyutuna ve güçlü bir ekonomik boyuta sahip olduğunu eklersek, kuzey mimarisi zorlayıcı hale gelir.
Bu hafta İran, Kuzey-Güney Ulaştırma Koridoru üzerinden St Petersburg'dan kalkan ilk kargo sevkiyatının tamamlandığını duyurdu. Hazar Denizi limanı Anzali'den ve İran'ın Bandar Abbas limanından Bombay'a geçti.
Bir yıl içinde Yüksek Hıza yükseltilmesi planlanan bu yeni rota, hem ulaşım sürelerini hem de maliyetleri önemli ölçüde azaltıyor. Hindistan, rupiyi bir ticaret para birimi haline getirdi ve İran, Rusya ile bir bankalararası takas anlaşması imzaladı. Dönen şeyin Körfez olacağını tahmin ediyoruz - Hindistan ve Asya'ya yapılan ticarette eksenler.
Etkinlikler hızla ilerliyor sevk. O halde Team Biden'ın ilişkileri güçlendirmeye çalışmak için geri dönmesi şaşırtıcı mı? Biden Takımı'nın bölgedeki sonucu, G20'de Josep Borrell'in moralini bu kadar bozan sonuçtan çok mu farklı olacak?
[ ... Bu Alastair Crooke in AL-MAYADEEN’den bir alıntıdır ... ]
Kommentare
Kommentar veröffentlichen