Shlomo Sand

Die Erfindung des jüdischen Volkes:

Israels Gründungsmythos auf dem Prüfstand.

Berlin: Propyläen Verlag, 505 S.  ISBN 978-3-549-07376-6.

Historiker gehen von selbstverständlichen Voraussetzungen aus, die Nicht-Historikern fremd sind. Wenn dann das offene Geheimnis "verraten“ wird, herrscht Fassungslosigkeit, gefolgt von Empörung bei den meisten und Triumph bei einigen. Nur unter diesen Bedingungen konnte aus Shlomo Sands Buch "Die Erfindung des jüdischen Volkes“ die Sensation werden, die es zumindest in Israel ist denn für die Fachwelt ist die grundsätzliche "Erfundenheit“ jeder Nation eine Binsenweisheit.

Mit der Frage "Wer ist Jude? “ haben sich Historiker bisher kaum beschäftigt, zumindest nicht epochenübergreifend. Theologisch gesehen war sie freilich immer zentral: Schon in der Hebräischen Bibel findet sich der nie aufgelöste Widerspruch zwischen Universalismus und Partikularismus. Die rabbinische Antwort lautet seit der Antike: Jude wird man entweder durch Abstammung oder durch Konversion. Nicht zufällig erinnert diese pragmatische Doppelstrategie an die moderner Staatsangehörigkeit: Auch sie wird entweder durch Abstammung oder durch einen Rechtsakt begründet, und tatsächlich sind Nationen immer eine unauflösliche, gänzlich "unreine“ Mischung aus beiden Komponenten. 

Das"jüdische Volk“ (um den strittigen Begriff zu benutzen) imaginiert sich schon seit mindestens zweitausend Jahren als mehr oder weniger endogame und dabei geographisch über die halbe Welt verstreute Gemeinschaft, die in ungebrochener Kontinuität fortexistiert. Dass zu diesem "Volk“ immer auch Konvertiten gehörten, war nie ein Geheimnis oder gar ein Tabu. Im Selbstbild dominierte zwar die Abstammungsgemeinschaft, aber in der Realität war das "jüdische Volk“ immer ein Hybrid. Und es unterscheidet sich von anderen, ebenso hybriden und imaginierten Völkern lediglich dadurch, dass es diesen Imaginations-Diskurs schon in der Antike begonnen hat.

Man könnte durchaus zuspitzend sagen, dass das jüdische Volk die Erfindung des Volkes erfunden hat. Ausgangspunkt von Sands Argumentation ist zu zeigen, dass diese Erfindung aber tatsächlich, kurz gesagt, auf den deutsch-jüdischen Historiker Heinrich Graetz und seine elfbändige "Geschichte der Juden von den Anfängen bis auf die Gegenwart“ (ab 1853) zurückgeht, also ein Produkt des 19. Jahrhunderts und des modernen Nationalismus ist und dem außerdem ein unhaltbares teleologisches Geschichtsbild des Zionismus zugrunde liegt. Im Folgenden macht sich Sand daran, die Graetzsche Totalkonstruktion Baustein für Baustein, in chronologischer Reihenfolge, einzureißen, also quasi einen "Anti-Graetz“ zu schreiben. 

Dass er dabei weit über die Grenzen seines Fachgebiets hinausgehen und sich auf die Forschung anderer verlassen muss, ist ihm nicht vorzuwerfen. Aber seine Auswahl von Richtigem und Absurdem  und vielem dazwischen in seinen "Belegen“ ist höchst kritikwürdig. Noch ärgerlicher ist die das ganze Buch durchziehende Verschwörungsrhetorik, deren Tenor man ungefähr so paraphrasieren könnte: Die Historiker (vom Zionismus korrumpiert) haben die Wahrheit immer nur unterdrückt. Ich aber sage euch: Es war alles ganz anders.

httpsw://youtu.be/FCAt6Z3rwhI

🇬🇧 Shlomo Sand

 The invention of the Jewish people:

 Israel's founding myth under scrutiny.

 Berlin: Propyläen Verlag, 505 pages. ISBN 978-3-549-07376-6.

 Historians start from self-evident assumptions that are alien to non-historians.  Then, when the open secret is "betrayed," there is bewilderment, followed by outrage for most and triumph for some. Only under these conditions could Shlomo Sand's book, The Invention of the Jewish People, become the sensation it is, at least in Israel  because for the professional world the basic "invention" of every nation is a truism.

 So far, historians have hardly dealt with the question "Who is a Jew?", at least not across epochs. From a theological point of view, it was of course always central: The contradiction between universalism and particularism that has never been resolved can already be found in the Hebrew Bible. The rabbinic answer has been since the  Antiquity: one becomes a Jew either by descent or by conversion It is not by accident that this pragmatic dual strategy is reminiscent of modern citizenship: it too is established either by descent or by a legal act, and indeed nations are always an indissoluble, wholly "impure" mixture of the two  components.

 The "Jewish people" (to use the controversial term) has been imagining itself for at least two thousand years as a more or less endogamous community that is geographically spread over half the world and continues to exist with unbroken continuity. That this "people" always includes converts  belonged to was never a secret or taboo.  In the self-image, the community of descent dominated, but in reality the "Jewish people" was always a hybrid. And it differs from other, equally hybrid and imagined peoples only in that it began this imaginative discourse in ancient times.

 It could well be pointedly said that the Jewish people invented the invention of the people.  The starting point of Sand's argument is to show that this invention actually goes back, in short, to the German-Jewish historian Heinrich Graetz and his eleven-volume "History of the Jews from the beginnings to the present" (from 1853), i.e. a product of the  19th century and of modern nationalism and which is also based on an untenable teleological historical picture of Zionism In the following, Sand sets about tearing down Graetz's total construction, building block by building block, in chronological order, i.e. writing an "anti-Graetz" as it were  .

 He cannot be blamed for having to go far beyond the limits of his area of ​​expertise and relying on the research of others.  But his selection of the right and the absurd, and much in between, in his "Evidence" is highly objectionable. Even more annoying is the conspiracy rhetoric throughout the book, the tenor of which might be paraphrased something like this: The historians (corrupted by Zionism) have only ever suppressed the truth  But I tell you: It was all very different.

httpsw://youtu.be/FCAt6Z3rwhI

🇹🇷 Şlomo Kumu

 Yahudi halkının icadı:

 İsrail'in kuruluş efsanesi inceleme altında.

 Berlin: Propyläen Verlag, 505 sayfa ISBN 978-3-549-07376-6.

 Tarihçiler, tarihçi olmayanlara yabancı olan apaçık varsayımlardan yola çıkarlar.  Sonra, açık sır "ihanete uğradığında" şaşkınlık, ardından çoğu için öfke ve bazıları için zafer gelir.Ancak bu koşullar altında Shlomo Sand'ın kitabı The Invention of the Jewish People, en azından içinde bulunduğu sansasyon haline gelebilirdi. İsrail çünkü profesyonel dünya için her ulusun temel "icadı" herkesin bildiği bir gerçektir.

 Şimdiye kadar tarihçiler, en azından çağlar boyunca "Yahudi kimdir?" sorusuyla pek ilgilenmediler.Teolojik bir bakış açısından, bu soru elbette her zaman merkeziydi: Evrenselcilik ile tikelcilik arasındaki hiçbir zaman çözülmemiş çelişki, Bu pragmatik ikili stratejinin modern vatandaşlığı anımsatması tesadüfi değildir: o da ya soy tarafından kurulmuştur. ya da yasal bir eylemle ve gerçekten de uluslar her zaman iki bileşenin çözülmez, tamamen "saf olmayan" bir karışımıdır.

 "Yahudi halkı" (tartışmalı terimi kullanacak olursak), kendisini en az iki bin yıldır coğrafi olarak dünyanın yarısına yayılmış ve kesintisiz bir süreklilik ile varlığını sürdüren aşağı yukarı iç eşli bir topluluk olarak tasavvur etmektedir. her zaman ait olduğu dönüştürür içerir asla bir sır veya tabu değildi.  Benlik imajında, soy topluluğu egemendi, ama gerçekte "Yahudi halkı" her zaman bir melezdi ve diğer, eşit derecede melez ve hayali halklardan yalnızca bu yaratıcı söyleme eski zamanlarda başlamış olmasıyla ayrılır.

 Açıkça söylenebilir ki, Yahudilerin insanların icadını icat ettiği söylenebilir.  Sand'in argümanının başlangıç ​​noktası, bu buluşun aslında Alman-Yahudi tarihçi Heinrich Graetz'e ve onun on bir ciltlik "Başlangıçtan günümüze Yahudilerin Tarihine" (1853'ten itibaren), yani kısacası, geri gittiğini göstermektir. 19. yüzyıl ve modern milliyetçiliğin bir ürünü olan ve aynı zamanda Siyonizm'in savunulamaz bir teleolojik tarihsel tablosuna dayanan Sand, aşağıda, Graetz'in tüm yapısını, yapı taşlarını yapı taşlarına, kronolojik sırayla yıkmaya, yani bir "anti-karşıtı" yazmaya girişiyor. -Graetz" gibi.

 Alanının sınırlarının çok ötesine geçmek zorunda kaldığı ve başkalarının araştırmalarına güvendiği için suçlanamaz.  Ancak "Kanıt"ında doğruyu ve saçmayı ve aradaki pek çok şeyi seçmesi son derece sakıncalıdır.Kitap boyunca komplo söylemi daha da can sıkıcıdır, ki bu tenoru şöyle bir şekilde yorumlanabilir: Tarihçiler (yozlaşmış) Siyonizm tarafından) sadece gerçeği bastırdılar Ama size söylüyorum: Her şey çok farklıydı.

https://youtu.be/FCAt6Z3rwhI